Het positioneringssysteem dat tegenwoordig het meest gebruik is, is GPS (Global Positioning System). Inmiddels wordt het systeem zo vaak gebruikt dat het woord GPS synoniem is geworden met positionering. In dit artikel zullen we de werking van GPS-positionering uitleggen en praten we over twee andere positioneringssystemen die vandaag de dag bestaan.
De eigenaar van het GPS systeem is de Amerikaanse ministerie van Defensie en het bestaat uit drie delen: satellieten, basisstations en ontvangers. De satellieten bevinden zich in een baan om de aarde en net als de sterren die we elke nacht aan de hemel zien, kunnen we wiskundige berekeningen gebruiken om precies te weten waar ze zich op een bepaald moment bevinden. De basisstations stellen de positie van de satellieten vast met behulp van radar. Eindelijk hebben we de ontvanger - het kan uw mobiele telefoon zijn, het navigatiesysteem in uw nieuwe Volvo of uw GPS-tracker van SweTrack. Het is de taak van de ontvanger om naar signalen van de satellieten te luisteren en de afstand tot de satellieten te berekenen. Als de ontvanger eenmaal heeft berekend hoe ver hij van een aantal satellieten verwijderd is, weet hij met een paar meter precisie precies waar je je op aarde bevindt. De ontvanger kan deze informatie vervolgens verwerken en weergeven op een manier die u gemakkelijk begrijpt - bijvoorbeeld door het gebruik van google maps, of in tekstvorm als coördinaten (lengtegraad, breedtegraad). Het GPS-systeem bestrijkt elke vierkante meter van het aardoppervlak en werkt waar ter wereld je ook bent.
GLONASS: Vergelijkbaar met GPS, is er ook een andere systeem genaamd GLONASS. GLONASS (Globalnaya navigatsionnaya sputnikovaya sistema, Глобальная навигационная спутниковая система) kan worden vertaald als "Globaal Navigatie Satellieten Systeem" en bestaat net als haar Amerikaanse tegenhanger uit 24 satellieten. In de jaren 70 ontwikkelde de Sovjet Unie het Glonass systeem, maar het werd eerst oorspronkelijk alleen gebruikt voor militaire doeleinden. In 2007 werd het systeem beschikbaar gemaakt voor de gewone mensen en kan het sindsdien op dezelfde manier gebruikt worden als GPS. Zowel GPS als GLONASS dekken de hele wereld, maar in het algemeen wordt GPS beschouwd als accurater. Echter zijn er veel aanwijzingen dat GLONASS marginaal accurater is in de meest noordelijke delen van onze planeet.
Galileo: Recentelijk is er nog een ander systeem bijgekomen die als concurrent kan beschouwd worden, genaamd Galileo. Galileo is ontwikkeld door de EU en is bedoeld als alternatief voor GPS of GLONASS. Men gelooft dat Galileo over een lange termijn iets accurater kan worden dan GPS.
BeiDou: China heeft haar eigen systeem ontworpen, genaamd BeiDou (BDS) (北斗 卫星 导航 系统). De laatste satelliet werd gelanceerd op 23 juni 2020 en het heeft nu wereldwijde dekking.
Er zijn twee andere systemen, maar die hebben geen wereldwijde dekking, NavIC (Indiaas) en QZSS (Japans). Wat deze twee anders maken dan de andere systemen, is het feit dat deze twee alleen regionale dekking geven en kunnen daarom dus niet wereldwijd gebruikt worden.
Kort samengevat: er zijn vier verschillende globale positioneringssystemen die beheerd worden door vier verschillende overheden, maar alle vier gebruiken ze in principe dezelfde methode om uw positie te berekenen.